شهيد مدافع حرم سيدفاضل موسوي امين
تاريخ تولد: ٥ ارديبهشت ١٣٦٤
محل تولد: رامهرمز، اهواز
تاريخ شهادت: ٨ بهمن ١٣٩٦
محل شهادت: بوكمال سوريه
سن: ٣٢ سال
سيد فاضل در يكي از مناطق جنگ زده كشور به نام رامهرمز از توابع اهواز به دنيا آمد و چون تولدش مصادف با نيمه ي شعبان بود در خانه او را مهدي صدا مي زدند. فارغ التحصيل دانشكده افسري امام حسين شيراز بود. پدرش بسيجي دوران دفاع مقدس بود و سابقه خدمت به انقلاب را در دوران دفاع مقدس در جبهه دارد. پدر و مادر سيد فاضل پسراني پاسدار، شهيد، بسيجي، جهادگر و روحاني تربيت كرده اند. سيد فاضل تقريباً جزء نخستين گروههاي سنجش موشك و پهباد بود؛ اما در اثر كار سخت و قرار گرفتن در معرض تشعشعات دچار مشكل قلبي شد و به ناچار با ١٠ سال سابقه كار بازنشسته شد، اما در تهران و شيراز مربي بود. بعد از مدتي به خانواده اش گفت با توجه به تخصصي كه دارد بايد در نقاط ديگر هم خدمت كند و اينگونه عازم سوريه شد. خانواده اش مي گويند بعد از شهادتش متوجه شديم كه در سوريه هم مسئول بود و هم مربي. يكي از فرماندهان سيد فاضل كه به ديدن خانواده اش رفته بود به آنها گفت : سيد فاضل براي ما همه كاره بود، در كارهاي مختلف از جمله پهباد، موشك، مربيگري، مترجمي، دفترداري و هر كاري كه لازم ميشد پيشقدم و جلودار بود. خاطره اي از زبان خود شهيد: در يك مرحله از جنگ از طرف يك ساختمان چهار طبقه به ما شليك ميشد، ما نميتوانستيم داعشيها را ببينيم و هدف قرار بدهيم؛ اما آنها مدام به ما شليك ميكردند، من به فرمانده سوري گفتم اگر من اين ساختمان را تخريب كنماشكالي ندارد؟ فرمانده گفت اشكالي كه ندارد؛ ولي ما چيزي نداريم، چطور ميخواهي اين كار را بكني، ما يك موشك سه متري و يك موشك نه متري داشتيم، من خرج موشك سه متري را مقداري كم كردم، به اندازه تخريب مجتمع چهار طبقه تنظيم كرده و شليك كردم، به يكباره تمام مجتمع فرو ريخت، فرمانده و نيروهاي سوري خوشحال شدند و مدام ميپرسيدند چكار كردي سيد؟ بعد از تخريب آن ساختمان فرصتي پيش آمد كه نيروها بتوانند براي خود خاكريز درست كنند، چند ساعتي تا عصر طول كشيد كه خاكريز خوبي آماده شد مادرش تعريف مي كرد: بعد از فتح بوكمال سيد فاضل بنا نداشت به سوريه برگردد، چرا كه قسمت اعظم كارها تمام شده بود؛ اما يك شب خوابي ميبيند و تصميمش تغيير ميكند، در خواب ميبيند حضرت زهرا (س) ميفرمايند: ملتهاي ديگر از افغانستانيها و پاكستانيها از ما دفاع ميكنند تو كه فرزند ما هستي ديگر نميآيي؟ صبر بر داغ فرزند بسيار سخت است و ياد مصيبتها، رنجها و صبوري كردنهاي حضرت زينب (س) است كه اين داغ را براي ما قابل تحمل ميكند، من فقط به خاطر حضرت زينب (س) است كه صبر ميكنم. سيد فاضل چهار كار مهم در سوريه داشت، كه از جمله آنها هدايت هواپيماي بدون سرنشين و توپخانه بود، ميگفت: وقتي از من اين كارها برميآيد چطور بمانم و نروم؛ من نماز ميخوانم و براي اهلبيت (ع) مجلس ميگيرم، حالا كه وقت عمل كردن به همه حرفهاست اگر بروم يعني در كارهايم صادق بودهام، نه اينكه بمانم و فقط حرف بزنم و ادعا كنم. كار اصلي او در سوريههدايت پهپاد و رسيدگي بهامور موشكي منطقه بـود. او چندمرحله به سوريه اعــزام شـد. موسوي در سـال ١٣٩٥از ناحيه دست و پا مجروح شد اما مجددا تصميم گرفت به سوريه برگردد. او در سوريه نام جهادي ابوريحانه را براي خود برگزيده بود. در تاريخ ٨ بهمن ٩٦ در جريان عملياتي در بوكمال سوريه، نيروهاي خودي مجبور به عقبنشيني ميشوند، سيد فاضل جزء نيروهايي كه بايد در آن عمليات شركت ميكردند نبود، منتها شرايط به گونهاي ميشود كه نيروهاي درگير تحت محاصره قرار ميگيرند، نيروهاي پشتيباني هم نميتوانند خود را به آنها برسانند، سيد فاضل كه صداي كمك خواستن نيروهاي در محاصره را ميشنود تاب نميآورد و به همراه راننده ماشين به سمت آنها حركت ميكنند، با كمك تعدادي نيروهاي ديگر محاصره را ميشكنند و موفق به عقبنشيني ميشوند، در مسير برگشت سيد فاضل در ماشين فرمانده عمليات كه مجروح شده بود مينشيند، به علت شكسته شدن پل مجبور ميشوند مسير را دور بزنند و به دليل سرعت زيادي كه داشتند آمبولانس و ماشين سيدفاضل چپ ميكنند، از طريق پهباد محل خودرو را رصد مي كنند و متوجه مي شوند كه داعشي ها پيكر شهدا را خارج كرده و ماشين ها را آتش زده اند. پيكرشان به دست تكفيريهاي داعش افتاد و ١٤٠ روز بعد يعني ٣٠ خرداد ١٣٩٧ به كشور باز مي گردد و يك روز بعد تشييع مي شود. خانواده وصيتنامه خاصي از وسايل او پيدا نكردند اما به يادداشتهايي كه از ايشان مانده مي توان اشاره كرد كه در يكي از آنها نوشته بود: «ما نميتوانيم ظلم و جنايت داعش را ببينيم و ساكت بنشينيم، يزيديان زمان ما بدتر از يزيد ملعون نسلكشي و كودككشي ميكنند.» همچنين به همسرشان وصيت كرده بود كه: دوست دارم دخترم زينب ي وار و پسرم عباس وار زندگي كنند و براي ديگران اسوه باشند. روحش شاد و يادش گرامي
بدون دیدگاه