یکی از استادان بزرگ حوزه علمیه قم نقل می کند: «روزی آیت اللّه سیدابوالحسن اصفهانی ناچار شد لحاف خویش را در معرض فروش قرار دهد تا از این راه مقداری از نیازمندی های بسیار ضروری وی رفع شود. هم زمان با این کار، فردی مستمند به وی مراجعه کرد و وضعیت نابهنجار زندگی خویش را بازگو ساخت و دست حاجت به سوی او دراز کرد. شنیدن وضع اسفبار این مرد، روح حساس و ظریف آیت اللّه اصفهانی را آزرد و او را متأثر کرد. ازاین رو، مبلغی را که از بابت فروش لحاف به دست آورده بود، به این شخص مستمند واگذار کرد».

📚 منبع؛
مجله ي طوبي،خرداد ١٣٨٦،شماره ١٨.