وی از نظر زهد و تقوا معروف است، زیرا به زخارف و تعینات دنیوی دل نمی‌بست و در نهایت ورع و پرهیزکاری، و دارای ذاتی سلیم و نیتی پاک بود و از ریاست و مرجعیت کناره گیری می‌کرد… . وجوه شرعی را هیچ گاه قبول نمی‌کرد، به طوری که حتی، وقتی از حاج شیخ جعفر شوشتری وجهی را قبول کرده بود، بعداّ همان مبلغ را به مستمندان و فقرا پرداخت.»

📚 منبع؛
مختاری، رضا، سیمای فرزانگان، ص۴۳۲، چاپ هشتم، ۱۳۷۴، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه‌ی علمیه‌ی قم.