از ویژگی های مهم افراد حزب اللهی در صحنه بودن آنان است. این یعنی آنان همواره در زمان حال زندگی می کنند و با عبرت از گذشته و امید به آینده، عمده توجهشان به زمانه خویش است و از آن غفلت نمی کنند.
دشمنان اسلام هر لحظه مترصد پیدایش فرصتی برای ضربه زدن فردی و اجتماعی به ما هستند، اگر ما بیدار نباشیم ممکن است از غفلت ما استفاده شده و ضربه غیر قابل جبرانی به ما زده شود. از طرف دیگر جامعه ما جامعه ای پرماجرا و فضای سیاسی کشور ما فضایی ملتهب است که بر ما لازم می نماید هر لحظه گوش به فرمان رهبر باشیم و در امور گوناگون آمادگی خود را به سمع و نظر ایشان برسانیم.
باید افزود دشمن همواره از حضور ملت ایران در صحنه های گوناگون اجتماعی و سیاسی هراس داشته زیرا می داند این حضور، پشتوانه قوی نظام است و اگر خدشه دار شود به راحتی می تواند به ما ضربه بزند. لذا از جهت نومید کردن دشمنان نیز لازم است همواره در صحنه باشیم.
برخی افراد مومن را مشاهده می کنیم که اصلا به اخبار روز توجهی نداشته و در قبال اتفاقات گوناگون سیاسی اجتماعی دنیای اسلام و کشور ایران، بی تفاوت بوده و به قول معروف اگر دنیا را آب ببرد این برادرمان را خواب می برد! خب، آیا می توان چنین کسی را حزب اللهی دانست؟ آیا می توان به کسی که نسبت به تحولات منطقه و ریخته شدن خون شیعیان و مظلومان جهان بی تفاوت است، حزب اللهی و حتی مومن اطلاق کرد؟ در حالی که رسول خدا(ص) کسی که به امور مسلمین اهتمام نداشته باشد، را از دایره مسلمانی خارج دانسته اند. (کافی، ج‏۲، ص۱۶۴)
علی ای حال، حزب الله باید در صحنه باشد و این به معنای دخالت در همه امور مملکت نیست بلکه به معنای آمادگی برای اجرای فوری دستورات رهبری در زمینه های گوناگون است. هرجا ایشان صلاح دیدند باید حزب اللهی ها فورا وارد میدان عمل شوند و اجازه ندهند در اجرای دستور ایشان، فاصله و تاخیری بوجود آید. چه این دستور مربوط به اقتصاد مقاومتی باشد، چه فرزند آوری و چه نحوه عزاداری و . . .
چه زیبا امیرالمومنین(ع) فرموده اند که:
«هر کس که به وقت یاری رهبرش در خواب باشد؛ زیر لگد دشمنش بیدار می شود.» (غررالحکم، ص ۴۲۲)