یک حزب اللهی از آنجا که منتسب به گروه خداست، اعمال، رفتار و اخلاقش را با آنچه خداوند تعیین فرموده است، منظم می کند.

از مجموع آیات قرآن و روایات معصومین علیهم السلام چنین به دست می آید که حفظ ظاهر اسلامی برای هر مسلمان و مومن لازم است و عدول از آن (بر مبنای دستورات فقهی) جایز نیست اما نکته مهم این است که طبق شریعت اسلام، باطن مومن باید از ظاهر او بهتر باشد و اینجاست که اهمیت بحث دوچندان می شود.

به عبارتی حزب اللهی در دو حد یا خط قرمز مهم قرار دارد: یکی داشتن ظاهر اسلامی و دیگری عدم داشتن ظاهری حزب اللهی تر از باطن!

رسول خدا ص در روایت مهمی فرمودند: “هرکس ظاهرش بر خلاف باطنش باشد، منافق است.”
(سفینه البحار، ج۲، ص۶۰۶)

از این حدیث استفاده می شود که به عنوان مثال اگر من ظاهرم طوری باشد که مردم تصور کنند اهل نماز شب و تهجد و … هستم و حال آنکه گاهی العیاذ بالله نماز صبح هم از من قضا می شود، من ظاهری خلاف باطن داشته و در معرض نفاق هستم.

از طرف دیگر این نمی تواند بهانه ای شود تا من بجای اصلاح و تقویت و اسلامی کردن باطن خویش، ظاهرم را غیر اسلامی کنم! بلکه حداقل هایی که شرع و عرف برای من قائل شده است را باید در ظاهرم رعایت کنم و بیش از آن متناسب با اعمالم، ظاهرم را اسلامی تر کنم.

گاهی در جامعه افرادی را می بینیم با ظاهری کاملا حزب اللهی مانند محاسن بلند و عقیق یمنی و تسبیحی در دست و . . . ولی وقتی با او همراه، هم سخن و یا هم سفر می شویم متوجه می شویم در رعایت اعمال و آداب و اخلاق اسلامی فرسنگ ها با ظاهرش فاصله دارد. هر سخنی را می گوید، هر صحنه ای را می بیند، هر عملی را مرتکب می شود و تقوا را در حد همان یقه لباس خلاصه و محدود کرده است!

به نظر شما اینگونه افراد (که البته در جامعه ما معدود هستند) حزب اللهی اند؟

الان مد شده که برخی جوانان هیاتی محاسن خود را بلند می کنند؛ خدا قبول کند ولی استاد ما می فرمود : “اندازه عقلت ریش بگذار!!”

خدایا ظاهر ما را ظاهری اسلامی، مطابق با فقه شیعه و عرف جامعه و باطن ما را نیز صدها برابر بهتر و خدایی تر از ظاهرمان قرار بده.